‘Hoi Rick…..’, even hoor ik niks als ik de telefoon oppak…, dan komt het: ’Ik zit in de lappenmand’. Ik mopper wel eens op hem omdat hij zo weinig belt, maar volgens hem denk ik verkeerd: geen bericht is goed bericht.
Maar nu belt hij dan en inderdaad… is er iets aan het handje, letterlijk en figuurlijk. Hij heeft afgelopen maandag op zijn werk in de plantsoenen aan zijn linker ringvinger een wondje opgelopen. Het is de hand waar hij weinig mee kan en waar hij ook minder pijn aan voelt. Er zal vuil in zijn gekomen en gisteren was de hand zo dik geworden, hij zei dat het net een marsmannetje werd. De voorman had hem naar huis gestuurd om naar de huisarts te gaan. Nu zit hij thuis met een dikke hand en een stevige kuur die hij helemaal af moet maken. We gaan zo boodschappen voor hem doen en poolshoogte nemen. ‘Laten we maar soda meenemen’, zei Wim nog, ‘misschien moet hij met die hand een tijdje in sodawater’.
‘Als het maandag nog niet over is, knoop ik er gewoon nog een paar dagen bij aan’, zegt Rick. Zal wel heel apart zijn, ik kan me niet heugen dat hij ziek thuis geweest is. Rick… die gaat gewoon door tot hij er bij neervalt.
