‘Toe opoe… vertel nog es van de muuskes!’ En opoe vertelde:
De muuskes hadden een hölleken onder in dee dreuge sloot, vader, moder en een heel stel kleine muuskes. ’t Was een lekker warm huusken veur die muuskes. ’t Was wel een betjen geveurlijk, want d’r leep een drukke weg langs dee sloot en de auto’s reejen soms onbenullig hard. ’Kiek goed uut’, zei moder Moes tegen eur kinderkes as ze buten gingen spöllen, neet biej de grote weg kommen hè?’ Ze zollen goed uutkieken.
Soms maken de auto’s wel erg völle kabaal en heel soms veel d’r wel es wat van een auto af. Dan wissen de muuskes neet hoe hard ze mossen lopen um zon pakketjen in de sloot te kriegen. Ze sleppen met zien allen heel gauw de boel naor beneden. Soms zat der wat lekkers in, appels of een zäksken dröp of een lekker stuksken spek of käze.
Op een keer was der wel een hele harde bonk te heuren: bom bom ging et. O, oooo. Dat was mien toch schrikken. Dat mos wel een heel groot ding wean. Vader Moes ging ’t eerste naor baoven um te kieken. ‘Kom gauw jonges, der kump efkes niks an, gauw in de sloot met dit pak. Et is veur mien te groot um et allenig met te sleppen. Gauw gauw dan maor.’ Alle muuskes hielpen mee um et grote pak naor beneden te kriegen. Wat een sjouwen was dat. Eers naor de kante van de sloot, efkes duwen en daor rollen et gevaarte naor beneden. Och mense toch… wat zol daor wel inzitten?Ze konnen haoste neet wachten tot et uutepakt was. En wat daor toch in zat? ’t Was een hele kermse biej mekare, een kleine draeimölleken met peerdjes, een zweefmölle en zelfs een klein schiettentjen. De muuskes wissen neet wat ze zagen. Gauw werd de boel naor binnen eslept in ’t hölleken onder in dee dreuge sloot en ie könt wel begriepen dat ze zich veurlopig neet hoeven te vervelen. Wat een schik hadden ze met mekare.
‘En noe gaot jullie lekker slaopen…’, zei opoe dan!