Aan de karbonade.
‘Zo… hier kump et beutien van ’t Kleine Veer’, zo komen de neven Wilhelm en Gerrit van der Kolk bij ons het erf oprijden. Bij het Kleine of Oldeneler Veer, aan de overkant van de IJssel, begon het leven van de ouders van deze neven van der Kolk. Gerrit en Wilhelms vader Jan is nog wel in Hattem geboren omdat opoe Willempje daar het liefst woonde, maar kort na zijn geboorte was vader Hendrik nodig bij het Kleine Veer waar sinds jaar en dag een van der Kolk veerman was. Daar aan de overkant werden Wims vader en tweelingzus Marie geboren en later nog Gerrit en Anton. Toen wilde opoe Willempje weer terug naar Hattem. Daar zijn deze jongens verder opgegroeid en een deel van hen is er blijven wonen. Gerrit is altijd in Hattem blijven wonen, maar Wilhelm is sinds een paar jaar uitgeweken naar de Filippijnen waar hij een vrij en gelukkig leven leidt met zijn nieuwe liefde Hilda. Vanwege de reünie is hij nu terug gekomen naar zijn roots en het leek hem leuk om ons eens op te zoeken. Daar had Gerrit ook wel zin in en zo gebeurde het dat er heel wat herinneringen opgehaald werden in huize Schoolpad. Wilhelm vertelt over zijn vrije leven op Cebu en Gerrit over de laatste jaren. Het werd een bijzondere middag waarin heel wat verhalen boven kwamen. Gerrit beschreef een ongelukkige schop van Wim tegen de bal die in een dakgoot terecht kwam, maar die hij al hangend aan die dakgoot en tekens zijn handen verplaatsend weer teug kon pakken. Dat had op hem zo’n indruk gemaakt dat hij het nu nog precies voor zich zag. Ze zaten echt op de praatstoel die drie. Natuurlijk kwam ook de familie aan de beurt, tante Siet en tante Marie. De laatste heeft zelfs meegeholpen bij de bevalling van Gerhard. Mooi team die twee, dokter van Haeringen en tante Marie. We besloten de middag met de karbonades zoals tante Marie die vroeger klaar maakte op zaterdag, zodat alle jongens die langs kwamen een lekkere karbonade kreeg. Wim heeft verscheidene keren meegesmuld. Oom Jan zinde het helemaal niet, ook al omdat hij de dunste kreeg! Maar de gevleugelde woorden van tante Marie zijn nog steeds bekend in de familie: ‘Jan, zolang as ie-j van die dikke sigaren rookt kriegt de jongens hier zaoterdags een karbonade’. Daar kon hij het mee doen.
Ik heb genoten van de verhalen en zou zeggen: Kom nòg es langs!