Wim met z’n eerste hoed, een waxhoed, een echte regenhoed!
foto: Ben van der Kolk- de enige echte!
Vanmorgen komt Wim in een leuke fleecetrui naar beneden. "Kan ik dit aan voor vandaag", vraagt hij. We gaan straks naar Mark en Jennifer om gelijk hun nieuwe huis in te wijden. Jennifers ouders, Klaas en Boukje, komen ook en Gerhard, Judith, Robin en Rick ook!
"Goh, heb je die trui ook nog?", zeg ik. "Staat goed!" Ik was al weer vergeten dat hij die nog had.
Meestal gaan we tussen Kerst en Oud en Nieuw even de stad in om Wim van een nieuw stel kleren te voorzien.
"Wat denk je, zullen we morgen nog even het dorp ingaan of heb je nog genoeg kleren?"
"A’k al die truien aover mekare antrek… kan ik zo naor de Noordpool".
Kleren kopen is een crime, vindt Wim. Maar ik weet wanneer hij iets leuks tegenkomt dat hij daar echt wel geld voor over heeft!
In Hengelo gingen we eens een broek kopen. Kinderen mee…dat is al nooit zo handig! We hadden al één winkel gehad en lopen dan bij HIJ naar binnen. Wim past een broek aan. Die zit wat vreemd. De verkoper komt erbij, begint aan de band te rukken . Wim trekt het geheel een beetje op.
Toen sprak de man: "U moet hem ook niet tot onder uw oksels optrekken!" En dat…. had hij nou niet moeten doen. Wim kijkt hem verstoord aan, stapt ter plekke uit de broek en gromt :"Weg hier!"
"Hier kom ik nooit weer….en… jìj ook niet!"
Later heb ik stiekem nog wel eens gekeken bij deze door Wim afgekeurde kledingzaak, maar ik heb er nooit meer kunnen slagen.