‘Die met de bruine kraag is het eerst aan de beurt’, wees Rob. Hij had de uiers bestudeerd. Er moesten nog twee van de ooien af lammeren. ‘Die oude zal wel wat later aan de beurt zijn’. Rob had net het kleine zwarte lam gebracht die geen moeder leek te hebben en keek nog even met een kennersblik de wei in zijn groep schapen en lammeren langs. Hij leek tevreden.
De kleine vondeling die hij meebracht bleek een gekneusde poot te hebben, waarschijnlijk weggeschopt door moeder of een tante. Die bivakkeerde daarom de eerste dagen in het nieuw opgebouwde nest naast de open haard, maar vanmiddag heeft ze kennisgemaakt met de groep. Dat ging goed. De ooi met de bruine kraag liet nogal op zich wachten met lammeren. Ik kon de lammeren er bij wijze van spreken wel uit kijken.
Nog even voor het donker naar de wei…. zie ik tot mijn verbazing de andere, de oude makke ooi, bezig haar net geboren tweeling schoon te likken.
Ik mailde Rob over deze nieuwe aanwinst: ‘Zo dan heeft deze oude dame toch nog eens voor een tweeling gezorgd’, antwoordde hij. Omdat dit geen goede fokooi is gebleken worden de lammeren straks niet aangehouden en heeft Rob de ooi laten dekken door een Charollais ram, een vleesras. Dat verklaart het aparte uiterlijk van deze twee kleintjes.
