Hetty Site

De Pyreneeën

Foto: Wim Harwig.

Eind februari was het zover dat we voor het eerst in de winter naar het zuiden trokken, weliswaar samen met Ben en Riet, onze vrienden sinds het avontuur Nieuw Zeeland. Ik herinner me dat we in de buurt van de grens met Spanje verlekkerd naar de bergen keken aan de rechterkant, de Pyreneeën. Er lag sneeuw op de toppen. ‘Daor mo-j noe niet wèzen’, zei Riet. Ik zag ons daar ook niet met caravan door de sneeuw ploegen. Op de terugweg eind maart was de sneeuw niet te zien vanwege een wolkbreuk en alles was bedekt met een dikke wolkenlaag. Lokte ook toen nog niet.
Vorige week ontdekte ik op de site van neef Wim hun vakantieverhaal in video’s uitgebeeld. Een vakantie met hun hippe camper en niet te vergeten Mo. Als je eens een tijdje helemaal weg wilt zijn van alle drukte en alleen natuur om je heen wilt zien, is dit nog niet zo’n gek idee. Ik weet niet of je met je caravan op zulke mooie natuurlijke plekken terecht kunt, maar dit is wel een prachtig gebied. Wim kreeg ergens de grootste steak van z’n leven op z’n bord, maar dan is hij vast nog niet in Canada geweest. Ik zag Marjan die heerlijk in een meertje ploeterde en Mo die dat water ook het einde vond. Bovendien waren er prachtige opnames van ooievaars, van slangen in een meertje en allerlei kreeften. Prachtig om naar te kijken, maar ik zal zelf geen voet in dit natuurlijke water durven zetten…. Traumaatje…. opgelopen toen we met onze jongens en samen met Dick en Anda en hun jongens in de buurt van Menton bivakkeerden en ik in het Museum van Jean Cousteau in Monaco een sidderaal op sterk water zag met de vermelding dat die in de Middellandse zee voorkwam, waar we al een week in gezwommen hadden. Diezelfde middag zwommen Anda en ik bij Menton een eindje de zee op en terwijl ik in het water onder me keek zag ik een vorm die op zo’n zeeslang leek….. Ik heb nog nooit zo hard gezwommen. Toen ik uiteindelijk uitgeput op het strand kwam werd er natuurlijk afwisselend gelachen en troostende woorden gesproken. Het jaar er op was het Gardameer aan de beurt, maar ook daar heb ik geen voet, laat staan meer, in gezet.
Maar wie weet…. de Pyreneeën onthoud ik… hoewel… Nederland heeft ook nog mooie natuurgebieden, maar ….geen bergen!
Door een klik op de titel kom je op de site van Wim Harwig.