M’n eerste hondje, Trixie.
In onze dinsdagochtendgroep bij Ellen Kroeze zijn we met een nieuw project begonnen. Begin volgend jaar mogen wij als cursisten van Ellen exposeren in het CBK gebouw in Assen. Ellen en Dick zijn al wezen kijken naar de ruimte daar en vanmorgen zijn we gaan brainstormen over ons onderwerp: de rode draad in je leven. We zijn met z’n tienen en dan blijkt toch dat die rode draad voor iedereen helemaal anders is. De een wil juist iets met kleur en brocante gaan doen, een ander met bomen en de drie dochters. Liesbeth heeft iets met gekleurde lapjes en verhuizen, Carolien met een letterlijke levensweg na haar wandeling afgelopen zomer naar Santiago de Compostella. Jantje is gefascineerd door de winter en alles wat daarmee te maken heeft, ook van vroeger. Het verbaasde niemand dat ik iets met dieren heb en dan de dieren in en rondom het huis. Ik vroeg me wel eens af hoe ik daar toch bij kwam. Ja honden en katten snapte ik wel. Die hadden we op de Haar en op de Boomgaard genoeg, maar waar mijn liefde voor schapen vandaan kwam begreep ik pas toen ik zo’n 15 jaar geleden een foto van tante Hermien kreeg toegestuurd waarop mama met een lammetje in het gras zit en Gerke en ik als peutertjes erbij. Toen herinnerde ik mij de Texelaars van opa Bijenhof. Hij had een ram waar we bij weg moesten blijven. Die had een driehoek van latten om z’n nek zodat hij niet uit kon breken. Toen we dan 20 jaar geleden hier kwamen wonen was het aanschaffen van een paar schapen met lammeren het eerste wat we deden. De combinatie van die heel oude foto en de schapen en lammeren van de laatste jaren, misschien aangevuld met honden, dat moet em worden: mijn rode draad.