Mijn eerste herinnering aan Sinterklaas waren de ‘klompjes’ die Diny en ik mochten zetten op de Haar. Bij de schoorsteen in de grote keuken werden ze gezet met een wortel en een plukje hooi voor het paard en zongen we een sinterklaasliedje waarbij opoe Bijenhof en mama braaf meezongen. Ik vroeg me nog niet af hoe Zwarte Piet via de schoorsteen en kachel in de grote keuken zou komen. Hij kwam zeker, zo had opoe beloofd. En ja hoor…. De volgende morgen zaten er cadeautjes in de klumpkes. Diny kreeg een rood doosje met kralen en ik een lichtgroene. We waren helemaal blij. Dank je Sinterklaasje, zongen we.
De volgende herinnering die ik heb was dat we Sinterklaas van de trein haalden. Het was het laatste jaar op de kleuterschool, of de bewaarschole zoals opa Bijenhof deze noemde. In het Nutsgebouw mochten de kinderen van mijn klas voor de Sint en zijn gevolg de Drikusman dansen, een bekende Achterhoekse volksdans. We zongen flink mee:
En kön ie mien ok zeggen wat mien Drieksen zeg, mien Drieksken zeg, mien Drieksken zeg..
Mien Drieksken zeg: Boh jao.
Vader en moder wilt mien slaon. ‘k Mag niet meer met Drikusman gaon.
Drikusman, Drikusman. Draeit oe es umme en kiek mien es an.
Ene Henkie was mijn danspartner.
De laatste herinnering in de tijd dat we nog heilig geloofden in die goede Sint was in het eerste jaar dat we op de Boomgaard woonden. Vader Hein bleek zich al helemaal in te leven en presteerde het om met zijn lievelingspaard, voorzien van een wit laken, door het grind naast het huis te lopen en zo bij de voordeur te komen en door het kleine raampje in de deur bij mama te informeren naar die lieve of stoute kinderen.
Het was een totale teleurstelling toen ze later vertelden dat sinterklaas niet echt was en dat ze zelf dat hele toneel meespeelden. Ze moesten eerst uitgebreid uitleggen hoe pa met hulp van timmerman Ruiterkamp die poppenwagen had getimmerd en dat de natte verf in een diepe kast in opoe en opa’s kamer had staan drogen. Toen pas viel ik van mijn sinterklaasgeloof af, Diny deed mee.
Later was het de beurt aan Henk en Johan om met bibberende beentjes te zingen voor die sinterklaas aan de voordeur. Ha!
