Zoals we voor oma Niesje een Drentse kei hadden uitgezocht en beschilderd, zo vroeg Catharina me ook zoiets voor opa Ben te maken. Samen met Wim besloten we tot deze ruwe steen. Er is een stuk uit, lijkt het. Zo zagen we Ben ook het afgelopen jaar zonder zijn Niesje. Hij heeft er van gemaakt wat hij kon, altijd in voor een bezoekje of wat hulp. Hij kwam afgelopen Kerst over om met mij naar het Kerstconcert van Wim z’n mannenkoor Valerius te luisteren in de Grote Kerk in Emmen.
De steen was groot genoeg voor alle namen van de 11 kleindochters met wat hartjes en twee sterretjes.
