Alweer zoiets. Juist in de vroege morgen als ik er even uit ben geweest val ik meestal snel weer in slaap. Maar dan! Ik was op weg naar Robin die ver weg in het noorden testkits zou moeten inpakken.
–Misschien was ik er onbewust nieuwsgierig naar nadat Gerhard er over had verteld. Robin heeft een half jaar om tussendoor flink aan het werk te gaan om geld te verdienen. Bij het uitzendbureau kon hij meteen die middag al aan de slag en gisteren dus meteen met die corona testkits aan het werk. De meeste studenten studeren weer dus is er voor die loslopende vrije jongens en meisjes werk. Komt goed uit want die kamer in Groningen moet wel doorbetaald worden. —
Ik was dus in mijn dromen Robin aan het opzoeken. Eindelijk had ik hem en hij liep mee naar… weet ik niet meer. Wel weet ik dat we door een weiland liepen met in de verte een kleine stier. Hij kwam onze kant al op en Robin nam het zekere voor het onzekere en met een sprong ging hij over het 7 rijen prikkeldraad, scheurde zijn broek en ik hoopte voor hem dat het daarbij bleef. Ik wachtte nog even af, ben voor koeien en kleine stieren niet zo bang. Toch kwam hij dichterbij en ik keek naar een mogelijke ontsnapping voor mij. De 7 rijen prikkeldraad waar Robin zich overheen had gegooid leken nogal een obstakel maar ik zag dat ik heel misschien wel een paar draden uit elkaar zou kunnen trekken. Maar om mijn schamele lijf er tussendoor te kunnen krijgen was nog de vraag. Het stiertje kwam dichterbij en ik dacht nog… net doen of hij er niet is…
Toen hoorde ik de stem van Wim: ’De kip en het haantje bunt al weer weg’. En was het avontuur afgelopen. Elke morgen komen die twee melden dat ze wakker zijn en op hun voer wachten.
Dat kwam me nu goed uit. 😉
Door op de titel te klikken krijg je het avontuur te zien van onze DvhN columnist Herman Sandman. Leuk!