‘Het valt nog mee met de smeerboel in jullie vijver’, vond Rien laatst. Na meer dan 15 jaar werd de vijver opgeschoond en werd er heel wat modder, gemengd met blad en takjes uitgehaald. Hij had veel meer afval verwacht met die grote eikenboom die er achter staat. Die laat elk jaar zes weken lang zijn bladeren vallen. Maar Wim heeft vaste prik een paar netten aan een lange stok klaar staan om ’s morgens, ’s middags en ’s avonds even de gevallen bladeren er uit te vissen. Maar november vorig jaar hebben we spontaan bij de Welkoop een groot vijvernet op de kop getikt. Afgelopen zaterdag hebben we het samen over de vijver getrokken. Midden in de vijver hebben we een paar van die witte isolatie schuimplaten gelegd die we in een vuilniszak hadden geschoven. Zo vallen ze niet op en zakt het net niet onder water. De vissen kunnen gewoon door de mazen van het net gevoerd worden. Intussen heeft zich al een laag gele bladeren gevormd op het net op de waterspiegel. Het bespaart heel wat werk in het najaar. En de reiger kan er nu niet bij. Ook niet gek. We hadden dit toch 15 jaar eerder moeten doen. Maar eigenlijk denk ik als ik Wim ’s morgens bij die vijver zie staan kijken nadat hij de vissen gevoerd heeft … dat hij z’n dagelijkse eikenbladvisserij best een beetje mist.
