Eindelijk kwam het berichtje mèt selfie van Gera en Rick.
‘De vogel is geland’, schreef ze erbij. Wat een opluchting. Hoewel toen ik wist dat het vliegtuig vertrokken was de rust al was gekomen besefte ik achteraf dat het wel erg druk was op Schiphol en er weer vluchten waren gecanceld.
Na de hectische dagen drie jaar geleden voor zijn vertrek naar Canada toen ik geen ETA voor hem had heb ik er zoiets als een trauma aan overgehouden. Nee, Rick niet. Maar ik ben oud en voelde me verantwoordelijk. Daar stonden we toen dan, Wim nog in rolstoel maar gelukkig met Jan en Ria erbij. Die gingen gewoon een dag later weer mee met hun bus en ging het verder goed, behalve dat het toen ook al vreselijk druk was op Schiphol. Nee… voor mij geen Schiphol meer, ga ik mezelf niet meer aandoen.
Het was nog even een dingetje om de Can app in te vullen want het postadres van Fred en Gera werd niet herkend. Tonny en Arend brachten uitkomst. Rick vond het best om 5 uur op te staan, om 10 over 6 te vertrekken met de trein bij Emmen Zuid, in Zwolle en Amersfoort over te stappen en onder de hoede van Arend in de lange wachtrij te staan. We wisten dat er geen stakingen meer waren maar dat het zo druk zou zijn omdat er te weinig beveiliging was had ik gelukkig niet door. Arend meldde op een gegeven moment dat Rick ingecheckt was en waarschijnlijk al door de douane en hij weer bijna thuis was in Almere.
Gelukkig, verder hoorden we Rick niet meer en dan is het Geen bericht… goed bericht. Tot we het berichtje van Gera kregen: De Vogel is geland. We hebben er goed op geslapen.