[i]’t Is vandaag de witte wereld,
veld en bos en boom ehen tak.
Alles ligt nu weggedoken,
in het witte winterpak.
Ik alleen loop blauw en bont
van de koude hier in ’t rond
op de wit besneeuwde grond…
op de witbehesneeuwde grond[/i], zong opoe Bijenhof me op de Haar al voor. En zoals je ziet is dat stevig blijven hangen.
Ook nu ik uit het raam kijk wil ik het zomaar weer gaan zingen zoals ik het voor mijn schoolklas deed en later voor onze jongens. Ik herinner me nog dat Rick het geen leuk liedje leek te vinden, vooral die regel met blauw en bont van de koude.
Ach… het zijn allemaal herinneringen, maar als je zoals ik hier in het noordelijk deel van Nederland woont en naar buiten kijkt, komen deze herinneringen vanzelf terug. Wim heeft de eerste laag sneeuw al weggeveegd, maar er ligt al weer een nieuwe. Toch echt winter…. eindelijk.