Een deel van de mannen van Valerius tijdens het Kerstconcert in de Grote Kerk.
‘Laote wi’j maor met de auto gaon’, stel ik Wim voor. ‘t Is akelig kold buten’. Wim vindt van niet. ‘Kold… ’t is helemaole niet kold’. Ik weet het wel… hij drinkt bij een uitje met eten graag een glaasje wijn. ‘Ik rieje wel terug’, zeg ik hem dan en daar heeft hij niet van terug.
We waren nog niet klaar met het nieuwjaar. De jaarlijkse WOK met de mannen en dames van Valerius kwam nog. Gisteravond was het zover. Zo hebben we heel wat leuke avonden gehad hier bij dat jaarlijks terugkomende Nieuwjaars gebeuren. Het voordeel van zo’n WOK avond is dat je in beweging blijft. Aan tafel word je in de watten gelegd door een vaste behulpzame gastheer of – vrouw, die je begeleidt vanaf de kapstok bij binnenkomst tot je weer in de jas geholpen wordt bij het weggaan. Bij het halen van de gerechten heb je zo met meerderen even contact. Zo langzamerhand ken ik heel wat van de mannen van gezicht, net als nu hun partners. Gisteravond had ik het wel heel gezellig. Iedereen maakt in z’n leven mooie en verdrietige dingen mee. Je hoefde niks uit te leggen. Wim had na het overlijden van Mark de voorzitter gevraagd om aan de mannen te vertellen wat er gebeurd was.
We hadden veel gemeenschappelijks wat we konden delen. De leeftijd van de meesten ligt toch in de buurt van de 65 en hoger en dan heeft het leven al heel wat te bieden gehad. Een van de mannen was nogal beweeglijk en moest overal even een praatje maken. Ik vraag me meestal meteen af hoe hij vroeger als kind geweest is als hij stil moest zitten in de klas. Maar zijn vrouw verzekerde me dat hij overdag misschien erg beweeglijk is en graag met iedereen een praatje wil maken, maar hebben ze met z’n tweeën meestal een rustige avond.
En zo kwamen we tevreden thuis na deze mooie avond.