Pa en mama in iets later tijd.
Ja, pa heeft z’n rijbewijs! Hij moest er wel twee keer over doen. Ja zo’n vervelende examinator hè! Oom Sjoerd deed er geloof ik drie keer of meer over en kwam dan binnen bij tante Hermien met de duim naar beneden: “Waardeloos”, zei hij dan. “Waardeloos, a’j den examinator treft dan bu’j in de aap gelogeerd!”
Maar mama lijkt het toch ook erg handig om auto te kunnen rijden. We wonen 4,5 km van het dorp. Dus, mama gaat op rijles. Iedere keer wanneer ze thuiskomt na de rijles is haar hoofd nog rood van inspanning. Toch is ze vast van plan om het examen in één keer te halen. Ze kan gelukkig goed met haar instructeur Seesing overweg.
Dat was wel lachen voor die mannen! “Wedden dat ik et in één keer hale?”, zegt ze. “Dat redt ie’j net zo min as ik a’j den zelfden examinator kriegt”, zegt pa. “ Nou waor wedde wie’j um?” “Een wonderpanne”, zegt mama. Ze koken in die tijd op een butagasstel en met zo’n ronde wonderpan kun je ook zonder oven goed cake bakken, weet ze. “Da’s goed , as ie’j ’t in één keer haalt krieg ie’j oew panne!”
De grote dag breekt aan en ze heeft pech. Ze zal die bewuste examinator krijgen die als zééér streng bekend staat, volgens pa en oom Sjoerd. ”As ie’j den kriegt kön iej oew panne wel op de boek schrieven”, beweert het tweetal.
Die middag komt mama thuis, nog roder dan anders. Het enige wat ze nog kan uitbrengen is: “Ik hebbe mien panne!”