Met Riet op de meest noordelijke punt van Nieuw Zeeland.
We zouden gisteren bezoek krijgen. Ben en Riet, onze mede vakantievierders van onze Nieuw Zeelandreis wilden een dagje naar Emmen komen om weer eens ouderwets bij te praten. Nee de weg wisten ze nog wel. Toen ze een paar jaar geleden voor het eerst bij ons kwamen volgde Ben de Tom tom in plaats van mijn aanwijzingen en kwamen ze vanaf Jonky Heine het Schoolpad onze kant op, helemaal de landweg langs het bos. Die was in januari heel erg slecht. Al hobbelend door kuilen en gaten merkte Riet toen al op : “Dee luu zult wel niet völle vesite kriegen hier.”
Deze zomer hebben we samen nog een dag of wat op camping De Boomgaard gestaan. We hebben de tuinen van De Wiersse bewonderd en zijn nog naar Ben en Diny gefietst. Omdat het weer ook niet prettig leek te worden hebben we gisteren maar eens flink ingeslagen zodat we rustig ingesneeuwd kunnen raken zonder te verhongeren. Wim maakte de avond er voor alvast zijn bekende mosterdsoepje en de koelkast en vriezer zaten barstens vol met allerlei niet te versmaden lekkers. Ik wil ’s morgen net de stofzuiger pakken om de laatste honden- en kattenharen weg te werken als de telefoon gaat: Ben uut Luttenberg. Ik hoor het al, zijn stem klinkt als iemand die zwaar de griep te pakken heeft. Nee, vannacht had hij het al te pakken en het wordt nu alleen maar erger. Dat wordt ‘em niet vandaag. We maken meteen maar een afspraak voor eind volgende week want als je je verheugt om oude vrienden weer te spreken dan moet je het niet te lang uitstellen.
Daar zittten we met onze mosterdsoep en appelgebak met slagroom. Die stofzuiger heb ik maar op z’n plek gelaten. Dat kan nu wel een dagje wachten. We zijn samen voor een oude aflevering van Dalziel gaan zitten. Vanmiddag moesten we even voor de reddende engel spelen voor Eva. Die moet beslist vandaag nog geld afgeven op school voor de kerstactiviteiten en…. dat is ze vergeten. We knopen er meteen maar een bezoek aan de bibliotheek aan vast. Daar kun je ook lekker zitten met koffie en een tijdschrift. Ooit heb ik gezegd dat wanneer we toch een keer gaan verhuizen het wel in de buurt van de bieb zal moeten zijn. Wim zoekt zich intussen nog een film uit die hij graag wil zien. Het klinkt gezellig: Valkyrie. Thuis wordt die meteen in het apparaat bij het grote scherm geplaatst. Ik heb al gauw door dat het over de mislukte aanslag op Hitler gaat. Dat hoef ik dus niet. Het is af en toe een hels kabaal met aan het eind veel schieten. Dan weet je het wel. Maar met het eten hebben we het gemakkelijk. Wat denk je? Mosterdsoep met een snelle salade en appeltaart met een toefje slagroom.