Alweer een afscheid. Nadat de olijke maar brutale Wensleys afgevoerd waren vanwege te weinig gras kregen we een paar weken en een regenbui later een paar Leicester- en Schoonebeker ooien met hun al grote lammeren. Nu werd het tijd om ze te spenen. De rammen gaan samen naar een ander plekje en de ooitjes net zo. Bijna alles blijft in de kudde van Rob. Deze hier heeft Rob net behandeld tegen van alles zodat ze er weer even tegen kunnen. Ook de vier fleslammeren zijn hierbij en stonden vooraan bij me in de hoop op de fles of brokjes, maar ook die tijd is allang voorbij.
Rob vindt het handig om straks een paar volwassen fleslammeren bij de verschillende groepen te hebben want die komen meteen op hem af als hij maar even roept of met de bak brokjes rammelt. De rest volgt dan vanzelf.
Nu hebben we de derde lichting van dit jaar in de wei: een stel jonge rammen die wat aan moeten sterken zodat ze in november wat op kunnen brengen. ‘Hé, je brengt me weer Pippies’, zei ik. Het is een van mijn geliefde rassen, bijna net zo leuk als de Herdwicks. Het is een stel Gotland pels rammen en één Drentse heideram, ook weer mooi.
