De treffende afbeelding op de rouwkaart, gemaakt door Dea.
‘Wat denk je’, zei Wim vanmiddag terwijl we in de stromende regen naar het Uitvaartcentrum Het Oeverse Bos reden. ‘Zou Dick daar boven op een wolkje naar beneden kijken en zeggen: ’Daar heb ik jullie mooi te pakken?’ We weten niet hoe het zijn zal aan die andere kant van de scheidslijn, maar soms stel je je er iets van voor. Rick van ons kan daar ook hele fantasieën over hebben.
Er werd al meer over gepraat in de hal van het Uitvaartcentrum: Dick had humor èn hij was gek op water. Dick en Dea zijn onze vrienden van de afgelopen jaren. Dea zit ook in onze expo-groep en Dick en Wim lagen elkaar vanaf het eerste moment toen ze zich beiden over een flauwgevallen vrouw in de kerk ontfermden. Ze bleken dezelfde humor te waarderen. Dick zat al langer in de lappenmand en heeft nog een paar zomers in een oude caravan op een camping van het buitenleven kunnen genieten. Samen brachten we die eens weg naar Hollandse veld en bouwden de voortent op. Toen we pup Storm in ons leven kwam werd hij meteen bewonderd want beiden zijn dierenvrienden. Toen ze trouwden kreeg Dea van hem een boek waarin alle hondenrassen waren vertegenwoordigd. ‘Zoek er maar eentje uit’, bood hij Dea aan. Maar Dea antwoordde: ’Die staat niet in dat boek.’ Dea wilde een hond redden. Zo kwam er een zwerfhondje uit een ver land bij hen. De kat kwam ook uit een asiel. Wel jammer dat die niet van mannen houdt, die heeft beslist slechte ervaringen opgedaan in een vorig leven.
Deze zomer kwam er een einde aan het leven van Dick Jense, 80 jaar oud. Tot in de finesses had hij alles kunnen regelen om Dea zo min mogelijk te belasten. Wim heeft nog kunnen bemiddelen om de traplift die op zijn naam stond ook op Dea’s naam te krijgen, want traplopen is funest voor haar.
Dick vond dat we het maar niet over hem moesten hebben maar over degenen die achterbleven. Ds Jan de Korte leidde dit waardige afscheid. De muziek van een Kozakkenkoor maakte indruk en het Abba Vader net zo.
Zo brachten we Dick Jense samen naar zijn laatste rustplaats, dicht bij ons huis aan het Schoolpad, net aan de andere kant van het Oeverse Bos