Hier is de zak nog gevuld met oud brood van de bakker.
‘Zal ik het doen?’, zo lijkt Amber te denken wanneer ik het hekje van de wei open doe en haar roep. Ze ziet met een oogopslag dat ik niks in eetbaars in m’n hand heb. Het is wat lastiger tegenwoordig om even een stukje brood te pakken uit de zak onder de kapschuur, want het brood voor de dieren ligt tegenwoordig op een geheime plek. We hadden al eens een rat gevangen nadat er telkens een brood uit de jute zak onder de kapschuur helemaal leeg gevreten was. Bovendien kwamen er gaten in de zak. Toen Wim dan op een avond even de zak aanraakte zag hij de rat met een lange staart met één sprong wegvluchten. Dat kun je niet hebben. Een paar rattenvallen brachten uitkomst. Rat gevangen en wij gerust. Tot er weer gaten in de zak verschenen en er hup.. bij de geringste beweging ’s avonds weer een rat wegvluchtte, dit keer een kleiner exemplaar, maar ook slimmer, want die liet zich niet vangen. Wel vrat ie de stukjes spek uit de val, maar ontsprong de dans. Toen probeerden we het met gif in het brood in de bewuste zak. Maar blijkbaar ruiken ze dat. Dus… geen rat te vangen. Wim dacht intussen slim te zijn en verstopte de nieuwe zak met brood in de kruiwagen. Dat had ons ratje gauw gevonden. Wim meldde ‘s avonds na z’n rondje over het erf met Tessa: ’Noe zit die verrekte rotte d’r al weer bie-j’.
Afgelopen zondag vertelde ik Diny over de slimme rat. Die keek eens rond, zag dat er onder de kapschuur geen afgesloten plek was voor de zak brood, en zei:’Waorumme doe-j die zak niet gewoon in de kattebak van de auto?’
Die raad heeft Wim opgevolgd, maar als je nu bij ons rondje langs de dieren even een stukje brood mee wilt nemen, moet je wel de autosleutels bij je hebben. Anders gaat het zoals opa Bijenhof vaak zei:’Wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken’.
[i]’What shall I do’, Amber seems to think when I open the gate from her meadow. She’s a clever one and sees immediately I don’t have any bread in my hand. It’s not so easy these days to pick up some bread for pony and sheep. It’s hidden on a secret place.
Some time ago we’ve caught a big rat after we found out the bread in the bag was eaten and big holes in the bag were made. When one evening Wim touched the bag, a rat with a long tail came out of it with one big jump. A few rat traps were the solution. Rat caught and we relieved. Until holes in the bag came again and with the slightest touch at the bag a rat, this time a small one, jumped out. It’s a clever one too while we cannot catch him. He ate the bacon out of the trap and that’s it. I’m sure he’s laughing about us stupid people. We tried it with poison, but he smells it. Meanwhile Wim used another bag for the bread and was hiding it in the wheelbarrow. That’s what the rat found out very quickly. Wim came in the house after his walk on the yard with Tessa and said:’That fucking rat again’.
Last Sunday when Ben and Diny were here I told Diny about the rat.
She looked around and said:’Why don’t you use the trunk of the car. So Wim followed her advice, but when I go for a walk to pony and sheep and want to pick up a piece of bread, I have to think about the car keys. Otherwise it’s like opa Bijenhof used to say: Who doesn’t use his brains, has to use his legs.
[/i]