De Viburnum staat. Nu komen er nog een paar hortensia’s naast.
Wat een energie heeft die man. Is hij eerst met de Sint Bernard van zoon Harald naar de dierenarts, die gesteriliseerd moet worden. Hij blijft er bij tot zij onder zeil is. En zo hoort het ook!
Hij vertelt over het mooie jonge vrouwtje dat met haar poes kwam en zei: "Ik kom voor de sterilisatie", waarop zoon Harold toen zei:"Dat is jammer"! En de wachtkamer schoot in de lach. "Nee…voor de poes", ging ze nog uitleggen.
Dan haalt hij de azalea en de winterbloeiende Viburnum op en zet ze dan bij ons op de plek. Ja, de azalea naast de "henkiejannes" en de Viburnum op de plek van de bandwilg. Heel mooi!
Dan begint het snoeiwerk. Man man…. wat een takken. We slepen er wat af. Het gaat allemaal op de takkenwal. Tussendoor is er ook nog tijd voor koffie, thee en brood. En dan komen de verhalen weer: oom Gijs, de wilde varkens, de grijze beer (= mannetjesvarken,…… Mark) die gevangen moest worden, het leegstaande huis van de fam. Middelkoop in De Steeg.
Het mooist vond ik z’n eveneens waargebeurd verhaal van de groep wilde varkens op een tolweg in Frankrijk toen ze op weg waren naar hun favoriete camping in Zuid Frankrijk. Hij rijdt daar met z’n caravan en ziet de varkens midden op de weg lopen. Hij stopt, houdt het verkeer tegen en probeert ze van de weg af te krijgen wat na tien minuten eindelijk goed lukte. De Fransen die keurig waren gestopt en in een lange file rustig stonden te wachten, staken hun duim op ter goedkeuring. Ik zie het voor me als hij het vertelt.
O…hij heeft ook voor ons een hele serie beuken voor een haag goedkoop opgescharreld om achter de Viburnums tegen de weg aan te planten.
We zullen vannacht wel kunnen slapen!