Dirk komt met opgestreken staart op ons af. Hij kijkt wat verongelijkt. Zijn we zo lang weggeweest? Het was maar een weekje, hoor. Anja en Karin hebben anders goed voor meneertje gezorgd. De rest van de dag lijkt het of we wat goed te maken hebben. Hij is binnen en blijft binnen, zo lijkt het. Dirk wil graag zijn vlees uit het kuipje, hij wil ook op schoot. Dan wil hij weer naar buiten. Het is maar even of hij staat weer voor het raam met opgeheven pootje. Wanneer het half 12 is en wij naar boven gaan, besluit hij op het allerlaatste moment toch voor buiten…. waar de muisjes zijn…
Vanmorgen werden we wakker toen Dirk die met een zwieper vanaf het dak door het Velux raam naar binnen sprong. Het is voor het eerst. Het ziet er naar uit dat hij het zekere voor het onzekere neemt. Dirk regelt zijn eigen leventje wel.
We zijn intussen net weer thuis uit de Schepershof, Dirk ligt languit op een schapenvachtje op de bank. En wij? We gaan aan het brood van bakker van Asselt, de zoon van Piet. Hij komt trouw elke dag door de week naar camping de Boomgaard met veel lekkers. Precies om kwart over 8 om daarna de volgende campings af te gaan. Het smaakt vertrouwd.
Waar is de tijd gebleven. Vroeger kwam Piets broer Geert met de bakkersfiets langs de boerderijen in Linde. ‘Geert van de bakker’ had een grote rieten mand voorop de fiets en bij sneeuw en gladheid ook nog een soort ijzers onder de schoenen.
De bakkerij is allang verhuisd naar het dorp Vorden en het huis, annex bakkerij, kruidenierswinkel en cafe is een tijdlang omgetoverd geweest tot Praothuus waar je lekker kon eten of uitrusten bij een kop koffie met wat lekkers. Ook dat is alweer verleden tijd.
