Dromen … daar word je erg goed in tijdens zo’n vakantie. Terwijl hij z’n boeltje pakt om te gaan douchen, zegt Wim: ”Dach ie dat ik ém d’r vannach weer uut kon kriegen… die caravan?” Kwam natuurlijk van dat moeilijke indraaien gisteren.
Het eerste dat hij vanmorgen doet is kijken. “Mot te doen wean”, zegt hij opgelucht terwijl hij met zijn opgerolde handdoekje op weg gaat naar de douches.
Ik had niets van zijn benauwde droom meegekregen. Dat was de eerste week anders. In de familie van der Kolk is zo’n verhaal, ik meen dat opa de Bruin er de hoofdrol in speelde. Midden in de nacht ging opoe rechtop zitten vanwege de onrust in de bedstee. En meteen kwam de vuist van opa midden op haar kussen terecht. Die was er een aan het verjagen.
Ik kan uit ervaring vertellen dat Wim dezelfde verdedigingstactiek toepast ’s nachts. Ik denk dat we net in de buurt van Barcelona stonden toen ik ’s nachts wakker werd van een kreet en meteen had ik al een vuistslag in m’n schouder te pakken. Hij was er ook één aan het verjagen. Er móet nog een blauwe plek te zien zijn.
En ik…. gisternacht stond ik samen met Anja en de kids, ieder aan een kant van een sloot tussen onze weilanden. Er bloeiden prachtige bloemen in die sloot. Ik wilde naar haar toe, maar dacht je dat ik bij haar kon komen? De sloot was te breed en het schrikdraad zat er voor. Ik wilde nog een aanloop nemen maar bedacht op tijd dat ik gevloerd zou worden door de draad.
Wim komt er net weer aan en wij gaan maar eens aan de koffie.
