Zo zit je bij de wei bij de schapen en zo zit je heel ergens anders. Je zult het niet geloven, maar we zitten nu op een terras met zicht op de Middellandse zee. Jazeker, we zijn gearriveerd bij Dick in Les Issambres. De vlucht vanaf Eindhoven verliep voorspoedig al nam ik me zoals altijd voor dat dit de laatste zou worden dat ik in een vliegtuig stap. En toch doe ik het weer. Je komt nu eenmaal nergens als je dat niet doet.
En Dick stond in Nice op tijd te wachten en reed met ons naar zijn tweede huisje, zo bekend voor ons. Het werd de eerste keer dat we hier zonder Anda bivakkeren, maar Dick is een geweldige gastheer. Na het glaasje kir zijn we helemaal klaar voor een paar gezellige dagen met een lach en een kleine traan. Maar zo is het leven toch?
