Dan kuieren we langzaam richting Royal Mile en vandaar naar een groot wit zeildoeken gebouw: Dynamic Earth waar doorlopend voorstellingen zijn. Natuurlijk zijn we te vroeg en natuurlijk zijn er nog kaartjes. En dan… flitsend en enthousiast laten 6 meisjes uit Singapore ons de ontwikkeling van de dans zien: Het Linda Hop Ensemble. De dansen zijn net als Charles Lindberg hop de wereldzeeën overgestoken. De Charleston, de invloed van de Afrikaanse, Aziatische en Arabische wereld, alles komt aan bod en wordt tussen de optredens uitgelegd. Een meisje uit India in traditionele kleding legt ook de bewegingen die ze maakt uit: in de spiegel kijken, zich mooi maken, sieraden omdoen enz. In de Lindy Hop zit van alles wat. In één woord prachtig! Aan het eind van de voorstelling mag het publiek meedansen. Wim wordt zelfs persoonlijk uitgenodigd maar laat zich jammer genoeg niet verleiden. ‘Ik had geen goede schoenen aan. Ik ken die dansen niet. De knieën deden me zeer!’
Al winkelend lopen we terug naar de Mall voor tea met een jacked potatoe. Dan wil ik echt wel weer terug naar de caravan. Wim doet wel stoer, maar eenmaal terug gaat hij net als ik plat! We schrikken wakker. Onze buren beginnen op de doedelzak Happy Birthday te spelen. Hun repertoire breidt zich nog verder uit. In de Highlands klinkt het toch beter dan in een voortent.