Dat komt ervan als je iets vergeet op te schrijven in je agenda.
Zo wilde ik vanmorgen onder de douche. Jammer… alleen koud water. Dan wil ik het rolluik optrekken van ons lees- en studiekamertje. Doet het ook niet, net als het licht. Dan beseften we dat het de 25e is, de dag dat de elektriciteit afgesloten is vanwege werkzaamheden. Een maand geleden al per brief aangekondigd, maar het was dus zomaar ineens de 25e.
Dat betekende dus koud water, een donker kamertje, geen koffie of thee, geen tv, geen pc, geen gewone telefoon, geen gebakken eitje tussen de middag… Dan besef je ineens wat je allemaal zo gewoon vindt in het hedendaagse leven. Gelukkig hebben we wel ons eigenste papieren Dagblad van het Noorden. En een halflege mobiele telefoon waar we dus extra zuinig mee omgaan deze dag. Ik moet in zulke situaties altijd aan onze onvolprezen opa Bijenhof denken. Die had zo altijd passende spreuken. Heel vaak en ook nu kwam deze in mijn gedachten: Wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken. In ons geval gingen we de dag aanpassen. Vanmorgen gingen we zoals we al van plan waren naar Jans en Geesje, even bijpraten. En koffie. En het was weer als vanouds met deze buren waar we bijna 30 jaar lief en leed deelden.. De lunch was dit keer zonder Wims gebakken eitjes en vanmiddag brachten we de Libelles naar Karin om meteen maar even een boodschap te doen in Klazienaveen. Nou bij Karin kwamen we ook niet weg zonder koffie. Zo is een dag zo voorbij.
Heel even kwam het keukentje van De Haar, mijn geboortehuis, in mijn gedachten. Daar was ook geen elektriciteit. Wel een olielamp en in de keuken een gaslamp met zo’n kousje dat je beslist niet aan mocht raken want dan kwam er een gat in. Tot 1950 leefden we dus zonder elektra. Toen gingen we naar de Boomgaard en daar was elektriciteit. De elektriciteitsdraden zaten vlak naast ons slaapkamerraam aan het huis. Pa had op sterk aandringen van opoe daarom 4 latten voor ons raam getimmerd. Stel je voor met die draden zo dichtbij. Bovendien had ze er achteraan gezegd: ’Foi toch, as dee kinder uut et raam gaot hangen valt ze meschien naor beneden’.
Och… zo gaan je gedachten op zo’n dag met je op de loop…