Zoals ik gewend ben om te schrijven over wat ik om me heen zag gebeuren in de 76 jaar tot nu toe, nou ja… de eerst paar jaar heb ik het van horen zeggen, zo schrijft Henk Graaskamp dat in de vorm van een Achterhoekse streekroman. Ik kreeg het boek van Johan en Joke die dachten dat ik het wel leuk zou vinden. En dat is het zeker. Je kunt deze boerenroman vergelijken met de boeken van Annie Oosterbroek- Dutchun die het boerenleven in de IJsselvallei weergeeft. Alleen die laatste zijn wel een 50 jaar eerder verschenen.
‘Een boer is niet van gister’ van Henk Graaskamp laat de tijd herleven waarin hij opgroeide in Winterswijk en met een Vordense trouwde en verder als boer, schrijver, campinghouder en meer door het leven ging. Dit boek verscheen in 1996 en in het eerste hoofdstuk worden al heel wat gevoeligheden beschreven. De man- vrouw, vader- zoon relatie, omgang met import die naast je komen wonen en moeten wennen aan de levensstijl van de Achterhoekers, de ontwikkeling van de boerenbedrijven en vooral ook de omgang van de jongelui met elkaar. Bovendien komt het emigreren van boeren aan de orde. Ik herken er veel in maar ik prijs ons gelukkig dat vader Hein veel verstandiger omging met de opvolging van zijn bedrijf.
De laatste tijd na de problemen om Mark en na zijn overlijden kan ik me slecht concentreren bij het lezen van een boek, maar deze maakte me nieuwsgierig naar meer herkenbare problematiek. Dit kan alleen maar geschreven zijn door iemand die het boerenleven van binnenuit heeft meegemaakt en door en door kent. Vooral het beschrijven van het houden van varkens moet je zelf van dichtbij mee hebben gezien.
Voor mij is het duidelijk dat het door een man geschreven is, ook als ik de naam van de schrijver nog niet gezien had. Vanavond neem ik het laatste stuk van het boek in me op.
Johan en Joke, bedankt!
