Met Dick deden we een dagje Drenthe. Gisteren kwam hij vanuit Apeldoorn onze kant op. Het viel niet mee, maar eens moet het toch een eerste keer weer zijn. Wat was het goed om bij te praten. Ik heb enorme bewondering voor hem zoals hij zijn leven weer opgepakt heeft. Zoals hij en Anda altijd voor hun vrienden klaar gestaan hebben zo zijn het de vrienden en natuurlijk de gezinnetjes van Ernst en Stefan die hem nu de nodige steun geven. ‘Zullen we eens naar het Drents Museum gaan?’, stelde Dick voor. ‘Daar is een expositie over de Noord- Koreaanse kunst’. En zo reden we net na de middag en de fles voor het vondelingetje door de Drentse dreven naar Assen. Het was bijzonder om te zien hoe Noord Korea gezien wil worden en hoe het er echt is. Verschillende als toeristen vermomde mensen maakten stiekem foto’s van het echte Korea. Soms was het een vader met een bijzonder indrukwekkend fototoestel die in de gaten gehouden werd met wat hij fotografeerde en zijn dochter met een kleine pocketcamera die de spannende foto’s maakte van situaties die Noord Korea niet wilde laten zien. Dick had er wat meer van verwacht, maar ik vond het mooi genoeg, dus doken we de afdeling archeologie nog even in. Het werd een fijne dag waarin we elkaar steun konden bieden. Thuisgekomen en na het voederen van de lammeren smaakte het eten aan ‘Willems Table’ weer lekker. Dick heeft voor vandaag het Mauritshuis op het programma staan samen met Anda’s zus Janine en haar Theo èn een nichtje. Genoeg cultuur deze week!
