Met grote verbaasde ogen kijkt Jozien ons aan…. En dan is het:”Ooo wat leuk!” Voor Diny en mij is het geen verrassing want wij weten dat Jozien meestal op dinsdagmiddag bij haar moeder is in Zorgcentrum De Borkel, onze tante Heintje dus. Daarom planden we ons bezoekje aan haar op deze middag. Helemaal fit is tante Heintje niet, maar wat wil je als je bijna 101 bent. We hebben een gezellig uurtje bij moeder en dochter. Jozien is 10 jaar ouder dan wij en ik kan me de tijd nog herinneren van de grote neven en nichten in De Steeg. Tante Heintje is nog helder van geest en kan nog heel wat vertellen over vroeger. Ze heeft altijd genoten van haar grote gezin. Zoon Gerrit heeft pas een nare val gemaakt toen hij aan het klussen was bij een zoon en heeft z’n nek beschadigd. Hij moet daarom 3 maanden in een soort martelwerktuig blijven met z’n hoofd en schouders. Tante Heintje was nogal ontzet toen ze de foto’s zag, maar toen ze Gerrit aangekleed en wel op bezoek had gehad was ze weer gerustgesteld. Met Koos gaat het weer goed. Nel heeft een grote hond, maar Herman kan daar ook prima mee opschieten enz. Er is al weer een achterkleinkind op komst, vertelt ze stralend. Nee er ontgaat haar niet veel van het wel en wee van kinderen en kleinkinderen.
En even later rijdt Jozien met ons mee naar het station als we weer richting Eefde gaan.
We begonnen vanmorgen bij tante Jo die met haar bijna 96 jaar goed verzorgd in haar huisje naar een gesproken boek zit te luisteren. Ze heeft nu ook een paar keer per dag hulp van de Thuiszorg, want Erna heeft erge last van haar rug. Toch is ook tante Jo nog aardig helder, maar is wel gauw moe. Een handjevol… onze tante Jo.
Tussen de middag gaan we bij Intratuin regelrecht naar het Tuincafé voor een lekker broodje en een cappuccino. Intussen maken we alweer plannen voor een paar dagen samen er op uit.
En ’s avonds na het eten maak ik me klaar voor de trein , de dag is alweer voorbij. Wim staat al trouw op me te wachten als ik in Emmen aankom.
