De plaquette die posthuum is uitgereikt aan opa en opoe Eggink, Johan en Berendina Eggink- Jansen, en die door oom Bram in ontvangst is genomen afgelopen voorjaar. Zie 17 en 18 mei 2010 op weblog 1.
Dit keer een begin van een brief van opa Eggink aan Gerrit en Hanna Voortman, het slot ontbreekt. Tja… je kunt niet alles hebben….
Barchem 5- 3
Lieve kinderen,
Ik kreeg van Jo een boek: Een Groninger pastorie in de storm. Zij kreeg het van haar a.s. schoonzoon Ben Bloemendaal en die had het gekregen van een zuster van zijn moeder die dienstbode was in die pastorie.
Het is uit de vorige oorlog. Die domineesvrouw heeft het later geschreven. Zij hadden veel joodse onderduikers gehad. En die dominee heeft veel joden van de gaskamers gered, maar werd vlak voor de bevrijding gepakt en dood geschoten. Er is één bladzijde bij die haast niet te lezen is. Het heeft mij zo gegrepen dat ik het niet kwijt kan worden.
Daar werd een wagon volgestouwd met Poolse joodse kinderen, die schreiende al maar riepen om hun moeder, naar de gaskamers gestuurd. Nee dat word ik niet kwijt.
Door veel mensen en ook veel dominees wordt gezegd, dat gebeurt onder toelating van –God.
En daar moeten ze het dan mee doen.. Maar het is een grote leugen. God is geen toeschouwer, maar in die kinderen heeft Hij mede geschreid. Hij lijdt met alle leed op aarde mee. De joden wisten het vroeger ook al als ze zeiden: In al onze benauwdheden was hij mede benauwd. Eerst als je dat inziet kun je Hem pas liefhebben met heel je hart. Hij gaat in al onze ellende die wijzelf veroorzaken met ons mee. Hij heeft ons de vrije wil gegeven en zal die altijd eerbiedigen wat wij er ook van maken. Als Hij in de komende oorlog ingreep, zou Hij niet- God zijn. Wij moeten eten de vruchten van onze gedachten.