Kasteel Coevorden.
Dat lijkt mij nog wel iets, de Poëzie- en Prozaroute door het oostelijk deel van de Achterhoek. Ik ben de caravan aan het opruimen voor… je weet wel… en ik kom de fiets- en wandelkrant voor de Achterhoek: [i]Effe uutblaoz’n [/i]tegen. En volgens dit krantje kan dan van je gezegd worden: [i]‘Met de boek op et stuur, stuf hee deur de natuur’.[/i] De start is trouwens in Breedevoort, het aantrekkelijke boekenstadje vlakbij Aalten, de plaats waar Wim z’n carrière aan de wal begon en waar Rick geboren is.
Verder zouden we toch eens de enige echte acht kastelenroute moeten fietsen onder leiding van…. nee niet meer de burgemeester, maar een gids van de VVV van Vorden. Gisteren was er commentaar op ons enige kasteel in Drente, kasteel Coevorden dat nu als hotel gebruikt wordt. In Vorden alleen al zijn er 8 kastelen en in de omgeving nog veel meer. Of de mensen daar vroeger nou zo gelukkig mee waren laten we maar in het midden hè?
Dan kun je in de Achterhoek ook gaan wandelen met een ezel met proviand voor de wandelaars en de ezel zelf, leuk als je kinderen bij je hebt. Dat zal wel niet snel gaan en die ezel moet ook geen kuren krijgen.
Hier in Drente zijn nog steeds huifkartochten in trek. Toen ik afscheid nam van mijn arbeidzame leven voor de klas kreeg ik behalve het afscheid op school nog een verrassing. Op een middag wilden Wim en ik naar het Drents Museum in Assen, maar onderweg stelde Wim zomaar voor om even bij Rijmaaran in Schoonoord te stoppen voor een kopje koffie. Toen we ons eerste kopje op hadden, kwam onverwacht de voltallige familie langs en gingen we met de huifkar en picnickmand de bossen bij Schoonoord in. “Het peerd wet de weg”, zeiden ze. “Ie mot allenig zörgen da-j de bochten ruum nemt, want ze wilt nog wel es binnendeur gaon.”
Het noorderlands in het Dagblad van het Noorden vertelde over een westerling die bij de patatzaak gevraagd werd of ze de patat in een puutje wilden. Dat leek haar niet zo smakelijk, ze wilde het liever in een zakje. Mevrouw Sobering had in Hattem al haar antwoord klaar als ze ergens een reden voor moest aangeven:”[i]Omtoch[/i]” en ze wilde wel ergens iets [i]omtoe[/i] hebben. Ze kwam van oorsprong uit Groningen. Als uitsmijter gaf de krant nog een aardig misverstand als voorbeeld. Twee lesbische dames die met een baby wandelden werden ooit door een oer- Groninger begroet met de kreet:[i]’Och kiek, wat een lutje potje’.[/i] Er moest de verontwaardigde dames wel even uitgelegd worden dat niet zij maar de zuigeling bedoeld werd. In het ‘Grunningers’ wordt een baby nu eenmaal ‘[i]lutje potje’ [/i]genoemd. Ach… die streektaal….