Op bezoek bij Piet en Marijke in hun mooi verbouwde boerderij in de Morvan. Marijke kookt héél lekker!
Ooit was Wim lid van de Christelijke Muziekvereniging Hattem. Na de eerste beginselen kreeg hij de Engelse hoorn als muziekinstrument. Het lijkt wel of de muziek er bij alle Hattemers ingebakken zit. Ze zijn allemaal min of meer muzikaal.
Vader Gerard, Wim en Piet waren alledrie lid van de Chr. Muziek.
Vaak waren er concoursen. Er moest flink geoefend worden… ook met het in de pas lopen. Dat bleek nog niet mee te vallen. De verhalen over alle missers van met name Daan de Graaf worden nog regelmatig opgedist. "Allemaal mis…kijk naar Daan…dat is de enige die goed loopt!
Ze hadden een vaandeldrager: Potten Hannes. Toen ze eens gewonnen hadden op een concours zei die enthousiast:’" Jonges wi’j gaot achter het vaandel an heel Hattem deur. Ze zult weten dat wi’j ewonnen heb". De meesten hadden daar niet zoveel zin meer in. Toen Potten Hannes linksaf met het vaandel de Markt op liep doken de anderen gauw rechtsaf richting repetitielokaal.
Piet heeft de meeste muziekgenen meegekregen wat betreft het instrumentale gebeuren. Hij speelt veel instrumenten, maar zijn specialiteit is de Bügel, een moeilijk te bespelen instrument. Daar moet je veel amazuur voor hebben…wat het ook betekenen mag!
In militaire dienst, bij de politiekapel van Schiedam, later de Veluwse Brassband, een zelf opgerichte band voor bruiloften en partijen, die Piet heeft er wat af gespeeld! Nu woont hij met Marry met veel plezier in de Morvan en geeft les aan een combo, waaronder een saxofoon. En iedere dag speelt hij op z’n piano. Ook hun beide jongens Peter en Rob zijn bijzonder muzikaal.
Toen in Hengelo de Chr. Muziek daar hoorde dat Wim voor z’n varen ook Engelse hoorn had bespeeld in Hattem had hij in een mum van tijd zo’n ding in huis. Maar nee…hij had er geen zin meer in. Al dat oefenen!!
Maar hij zingt graag. In de kerk zitten we vaak in de buurt van een mevrouw met een mooie zuivere stem. Samen zingen ze dat het een lieve lust is. We kennen haar niet eens bij naam, maar als we haar ergens zien lopen zeggen we tegen elkaar:"Hé…zie je dat….de zangeres"!
Tijdens zijn werkzaam leven wilde Wim nooit bij een koor…ja weer dat oefenen hè..! Nu zingt hij bij de Eemslander Shanty’s èn het Chr Mannenkoor Valerius. Hij slaat geen keer over, zelfs vanavond niet!
Mieke, hun dirigente heeft wegens gezondheidsproblemen haar stokje aan de wilgen moeten hangen. Heel jammer. Ze had al die mannen goed onder de duim. Ze gingen voor haar door het vuur!
Ook Henry en Ben hebben mooie geoefende stemmen. Moeder van der Kolk zelf heeft nog steeds een goede stem al wordt dat in "De Bongerd" niet altijd op waarde geschat. Ze zit vaak te zingen of te fluiten wanneer ze zich wat verveelt!
Vroeger werd er na de kerkdienst nog wel eens geoefend met een groepje o.l.v. meneer Dijkema. Pa van der Kolk vond dat helemaal niks en wanneer Zijn Siet na het afgesproken half uurtje nog niet terug was ging hij haar halen. Volgens de jongens spuugde hij van kwaadheid bijna zijn gebit uit wanneer hij zei:"Ik kom Siet nu halen, een half uur is een half uur… we gaan nu wandelen naar de bos"….!