Veertien dagen terug had ik een kaart meegekregen van de groep. Een grappige kaart met een stel dames die een saunabad namen en bij zitten te komen. De tekst was:
Hoi Wim,
We missen je.
Nou ja, is dat echt zo? We konden nu wel als meiden onder elkaar naar de sauna.
Maar alle gekheid op een stokje, we hopen je snel weer in ons midden te hebben!
De hartelijke groeten van de
Meiden van de dinsdagmorgen aquajog-groep.
Rebecca en Louise zijn de twee die de lief en leedpot verzorgen en op tijd kaartjes voor de zieken in de groep verzorgen.
Wim was blij verrast. Tsjonge jonge… dat ze aan me denken! Ook vorige week werd er weer geïnformeerd en als ik hem dan de groeten overbreng van de verschillende dames zit hij wel te glimmen achter z’n krant. En vandaag hebben ze weer iets voor hem bedacht.
‘Waar zal ik het voor je neerzetten?’ Louise laat een plastic zak zien. ‘Hier heb ik het opkikkertje voor Wim’. De dames van de dinsdagmorgengroep zijn altijd geïnteresseerd in de vorderingen van het herstel van Wim. Het lijkt er op dat zijn Medicijnallergie uitslag wat opdroogt.
Ik dacht nog even: een kaart in zo’n grote plastic zak? Toen ik hem opende zag ik geen kaart met kikker, maar een kikkerpot met kikkersnoepjes, zo leuk! Wim zit nu voor de tv . Hij kijkt naar de Olympische Spelen en af en toe gaat zijn hand naar de pot. ‘Smerig spul’, zei hij. ‘Ie könt d’r niet afblieven’.