Terwijl ik de foto’s en oude kaarten uit de ‘oude doos van tante Jantje’ bekeek bedacht ik ineens dat ik ook een trommeltje met kaarten heb. Ergens in de 50er jaren had ik zo’n verzamelwoede van kaarten en ik bewaarde ze in een trommeltje van Urk. Ik kan je vertellen dat dit trommeltje alle verhuizingen heeft doorstaan. En laat er nou nog een ansicht van een oude pentekening van de Kieftskamp in zitten.
Het zijn niet alleen de oude kaarten van 65 jaar geleden die mijn aandacht kregen, maar bij het zien van dit trommeltje komt meteen de herinnering aan de excursies tijdens mijn schooltijd op ons oude trouwe Baudartius weer boven. Ik was niet echt gewend aan uitstapjes. Die gingen aanvankelijk niet verder dan tante Riek en ome Jaap in Zutphen. Maar eenmaal op het Baudartius kwamen er excursies zoals deze naar Schokland en Urk. Dit was een souvenirtje vanuit Urk. De beste man in de winkel vertelde ons er bij dat de Ommelebommele steen die op het plaatje aan de bovenkant van het trommeltje aan werd gewezen iets bijzonders was. In plaats van de ooievaar die bij ons de kinderen brengt hebben ze daar in de zee een grote steen liggen: de Ommelebommele steen. De Urker kinderen wordt verteld dat daar de kleine kindertjes vandaan komen. Alleen denk ik dat er tegenwoordig andere voorlichting is…