Als de tuin schreeuwt om onderhoud zei Pa altijd: ‘In mei mo-j proberen et onkruud de baas te blieven. Daor he-j et hele jaor dan gemak van’. Ik had toen net een buxusschaar gekocht bij de Welkoop en ging meteen de buxus te lijf…. de een na de ander. Ik wilde eigenlijk al stoppen toen ik de heggetjes zag die om aandacht riepen. Tja…. Toen ging het mis. Dat was bukwerk. Een uurtje later kon ik bijna niet meer op of neer. Dat werd die morgen de chiropractor.
Ik biechtte op wat ik gedaan had en ook dat ik al een tijd geen oefeningen meer deed. De klachten waren toch over? Ik kreeg meteen, wel op een vriendelijke manier, ‘een schoer deur de bene’.
Ik had die uitdrukking blijkbaar nooit gebruikt waar de jongens bij waren, want Mark zei die dag nog toen ik dit riep in verband met onze ondeugende haantjes: ‘Een schoer deur de bene… wat is dàt nou weer’? Toen wist hij het!
Daarna werd het dus weer masseren met olijfolie, rekoefeningen voor de rug, zitten op een kussentje en vooral blijven zwemmen. ‘Want wat u hebt is wel chronisch’, was de laatste opmerking van dokter Nimo. Dat weten we dan weer.
We zijn al een paar jaar niet meer bij onze chiropractor geweest en eigenlijk zou dat wel weer eens mogen. Bukken in de tuin laat ik intussen wel.
Zo viel het Mark ook op dat ik vaak op een bedankje antwoordde:’Daor zö-j ’t veur hebben’. Vind ik nog steeds mooier dan: Graag gedaan.
Maar wat zou ik graag Mark nog eens uitleg geven bij een Achterhoekse uitdrukking.
Foto: Klussen samen