In de Libelle schrijft Tineke Beishuizen al zolang ik de Libelle heb een column…… zo herkenbaar. Ook een paar opgroeiende jongens, had ook steeds moeite met haar gewicht. Dan had ze het over rokken met elastiek die zo heerlijk waren om te dragen en dan weer over de volgende poging om haar gewicht in bedwang te houden. Toen ze in de veertig was begroette ze haar vriendin die ook 40 werd met kreten als:
Welkom bij de veertigers, bij de groep met last van hoofdpijnen, eksterogen en wintertenen en nog meer ellende.
Nu is ze net als ik ook in de zestig en kan heel beschouwend vertellen over ouder worden en kunnen relativeren en je niet meer druk te hoeven maken om die onnozele dingen waarvoor je vroeger volop de strijd aan ging.
Over lichamelijke mankementen hoor je haar meer op een manier van: Och dat hoort er nou een keer ook bij. Maar ook om haar heen vallen veel vrienden en kennissen ten prooi aan kanker.
Als ik nu de Libelle krijg lees ik eerst Juul, daarna Anne Wil ( ook uit de koker van Tineke Beishuizen), dan Tineke en daarna Wieke Biesheuvel en tenslotte blader ik de rest pas door. Eigenlijk had ik de Libelle al af willen zeggen, maar het is zo’n gezellig uurtje als ie komt.
En met Landleven net zo. Ooo en de Plus lees ik ook graag… overal herkenning.
Nu heeft Wim net voor mij (en zichzelf) een schommelbank in elkaar gezet bij de wei. Dat is helemaal het einde.
Op de schommelbank bij de lammeren met een stapel tijdschriften en …. je hoort me voorlopig niet meer.
