Op weg naar het Bakkerijmuseum zien we nog juist een bruidspaar arriveren bij het stadhuis waar wij 46 jaar geleden ook getrouwd zijn.
Eenmaal in het Bakkerijmuseum is het een drukte van belang. Echt vakantietijd. Heel veel kinderen die allemaal een gevulde koek willen maken en door bakker Fred ingewijd worden in de broodbakkerkunst. “Weet je wat je nooit aan je moeder moet geven met moederdag? Nee? Een broodbakmachine. Wij bakkers hebben er vier jaar voor gestudeerd. Dat is niet voor niks.” Bakker Fred was helemaal op dreef. Het werd een complete show. “Wie wil me h…”Alle vingers gingen in de lucht.”Nee… ik heb een heel vervelend kind nodig… Wie?” Er was er één die nog durfde. Die deed natuurlijk wat verkeerd, moest even mee naar de keuken. Er klonk een kreet en de jongen kwam met z’n hand voor de neus weer binnen. Lachen…!
Ik kan het iedereen aanraden om eens te gaan kijken. Jong en oud komen aan bod.
We gingen heel voldaan weer op Emmen aan. We kunnen rustig nog een keer en dan gaat Eva ook mee. “Ik hoef nog niet naar huis” vond Robin, nadat we bij de Chinees in Emmen hadden gegeten. “Mijn ouders zitten nu toch nog aan tafel”.
