Honden genoeg in Canada. Hier zijn de twee van Fred en Gera bij hen, Snowball en Angus, op het "deck", samen met Gera, Tonny en Jannie.
5-9-08 7 uur ‘s avonds
Henry en Tonny zijn veilig aangekomen. Ze hebben in Chicago wel veel vertraging opgelopen, maar ze zijn er. Die douanes zijn niet mis, zowel van de USA als van Canada. Toen we twee jaar geleden naar Canada gingen met Henry en Tonny werd Wim steeds gefouilleerd. Vanwege z’n pacemaker mocht hij niet door zo’n detectiepoortje. We moesten de schoenen uitdoen,briefjes invullen, er werd een vingerscan en oogscan genomen – Chicago-. Canada wilde precies weten wat we kwamen doen, hoe lang en bij wie. Toen bleek dat we 6 weken zouden blijven, vroegen ze zelfs of die mensen wel zoveel ruimte hadden. Nou zeg!!!?
Tonny belde vanavond. Bij hen is het ochtend natuurlijk. Straks gaan ze naar Fred en Gera koffie drinken en natuurlijk hun huis bekijken bij daglicht. Ze was er heel enthousiast over. Ze hebben een tuin ….. zo groot hebben ze nog niet gehad. Het huis heeft bovendien twee balcons. Wasmachine en droger…. Het is er allemaal al.
Begin oktober komt hun inboedel, maar eerst moet er origineel Canadees bloemetjesbehang afgeweekt worden. Zo Canadees willen ze toch nog niet worden. Binnenkort zullen ze foto’s mailen. Ik ben benieuwd.
Nu zitten ze zolang in het huisje naast de liquorstore, oorspronkelijk van Freds moeder Jannie. Er is al vaak gebruik van gemaakt.
Jannie zal straks ook wel komen, want haar boerderij in Brummen heeft ze verkocht. Zij blij… Het is een boerderij waar ze met drie gezinnen in woonden. Jannie woonde in het originele voorhuis met opkamer en al. Er zat een echtpaar in het achterhuis èn een familie in het bakhuis. Ze heeft geluk dat ze de mensen er op tijd uit kreeg. Het is een prachtige plek, maar de nieuwe bewoners zullen het wel gaan renoveren.
Dan gaat het nieuwe leven van de nieuwbakken emigranten Henry en Tonny beginnen. Ik weet nu al dat ze er geen spijt van krijgen