We zijn een van de eersten in het kleine kerkje van 2e Exloërmond dat in de volksmond 2e Mond heet. Je hebt hier ook nog een 1e Exloërmond. Het is het gebied zo’n beetje ten noordoosten van Emmen dat vroeger helemaal uit veen bestond. Terwijl we door dit vlakke uitgestrekte gebied rijden bedenk ik me hoe hard er hier gewerkt moet zijn, vrouwen en baby’s, alles ging mee naar het veen. Het was een hard bestaan en ze woonden vaak in plaggenhutten. Toen een collega een tijdje terug afscheid nam was zijn vader er nog bij en die collega bedankte zijn vader dat ze zo hard gewerkt hadden om hem de kans te geven om te studeren. Dan besef je dat dit allemaal nog niet zo lang geleden is. In het Veenmuseum in Bargercompas is er meer van te zien. En er over lezen kun je in ‘Domineer van het Turfland’. Het is niet te geloven dat dat pas een honderd jaar geleden is, wat er beschreven wordt door een van de eerste dominees. Erg veel modder is er in elk geval. Er wordt nu niet meer gegraven, alleen over de grens, en ik denk dat het nu alleen nog met machines gebeurt.
Maar de plaatsjes die zich toen gevormd hebben bestaan nog. Dit kerkje wordt keurig onderhouden al hebben ze geen eigen predikant meer. Zondags komt er een voorganger uit een andere gemeente. Toch is het een levende gemeente, er wordt een keer per maand verpakt voedsel ingezameld voor de Voedselbank, er is voor de jeugd wat te doen, er wordt gezongen en naar elkaar omgekeken en vandaag is mannenkoor Valerius uitgenodigd om te zingen.
[i]An early morning. We are going to a village called 2nd Exloërmond, north east of Emmen, a very flat area, former moors. Wim’s mens choir Valerius is invited to sing during the service. It’s a small, but living community.[/i]