Veel komt deze laatste dagen van het jaar voorbij. Veel lieve mensen die ook nu nog aan ons denken. Of misschien juist nu! In het boek dat ik bij elkaar geknipt en geplakt heb van alle reacties na het overlijden van Mark is ook dit gedichtje van Linda, een buurvrouw uit zijn flat. Zo treffend…
Een zomerdag: een blije hond
En haar baas in korte broek,
Lopen samen door de straat.
Ze stoppen op de hoek.
Want Queeny, die vindt alles leuk
Geniet van buiten-zijn
En Mark kijkt naar zijn maatje
Maar voelt een stille pijn
Soms is het leven veel te zwaar
Te moeilijk om te dragen
Dus waarom hij niet langer kon
Hoeft niemand zich te vragen.
Vaarwel Mark