Eén van hen was Gerrit. Hij maakte me ooit wijs dat er op de komende sportdag ook een onderdeel boksen was. Ik was net een paar dagen op de Groen van Prinsterer Kweekschool, een klas met jongens en meisjes die elkaar al een paar jaar of langer kenden. Ik kwam vers van de MMS, de Middelbare Meisjesschool en kon daardoor instromen in klas drie. Gerrit Dales was het die me dat met een doodernstig gezicht meedeelde. Hij zag me daaraan blijkbaar wel meedoen en verheugde zich op dat onderdeel. Ik zal zoiets doms gezegd hebben als: ’Jongens èn meisjes?’
Toen was de boot helemaal aan. De twee jaar dat ik in die klas zat ben ik verscheidene keren voor de gek gehouden omdat ik een dankbare prooi was. Ik moet zeggen dat ik ook wel genoot van die aandacht van de jongens in die klas en heb een geweldige twee jaar gehad voor ik naar Hattem vertrok voor het echte werk. Met Joke, mijn vriendin fietsten we geregeld voor de gezelligheid met de jongens uit Zelhem mee. Na die tijd op ‘De Groene’ zagen we elkaar maar een paar keer terug en die keer op deze reünie. Nu zijn we allemaal met pensioen en pakten onze hobby’s op.
Gerrit heeft intussen zijn Burton gebouwd en trad met een muzikale vriend op bij verschillende gelegenheden met zijn unieke teksten. Sommige van die teksten werden al bij toespraakjes en begrafenissen gebruikt en bracht Gerrit op het idee om ze maar op schrift te stellen voordat iemand anders met de eer ging strijken. De toepasselijke titel bij hun optredens is ook de titel van het boekje: Extra Speeltijd. De schuilnaam Giel d’Arrest ontstond door de letters van zijn naam door elkaar te gooien. Ik kreeg er eentje toegestuurd mèt een opdracht voorin. Ik wist niet hoe gauw ik het pakje open moest maken.
Inderdaad een opdracht, helemaal Gerrit zoals ik hem ken:
Voor Hetty,
Al sinds 1960 het levende
bewijs dat ook verre vrienden
de glimlach van je dagen kunnen zijn!
Gerrit/ G. d’Arrest