Een vierkante konte…

Als je wat mankeert besef je pas wat er in huis allemaal nodig is om te functioneren. Hij is er nog niet maar je ogen gaan rond om te kijken hoe je straks vanuit een rolstoel je leven zo aangenaam mogelijk kunt krijgen.
In eerste plaats moet er tijdelijk beneden geslapen worden. Toen ik gisteren uit het ziekenhuis thuis kwam had Mark al een bed beneden in de voorkamer voor het raam gezet. Iedereen die ons huis kent weet dan dat je dan geen kamer meer over houdt. Dus verhuizen we de boel naar het kleine kamertje. Het geïmproviseerde bed daar was niet geschikt voor een volwassene om er wat langer te moeten liggen, want zes weken is Wim hier sowieso mee onder de pannen en ik dus ook.
Dan ga je denken hoe op het toilet te komen. Moeten er extra handvaten komen?
Douchen zal er de eerste dagen niet in zitten maar misschien is er zo’n zitje om op het bad te leggen? Heb ik ooit eens gezien.
Dan… hoe krijgen we hem vanuit de rolstoel in de auto? Gelukkig is Susan paraat met advies en hulp: Vraag de afdeling hoe ze dat oplossen.
Er moet fysiotherapie aan huis geregeld.
Enz.enz.
Je snapt dat er enige verandering in onze situatie is gekomen.
En Wim? Hij heeft liggend in z’n bedje weinig pijn, gelukkig. Maar verzucht meteen: ’Zes wekke zitten… ik kriege der een vierkante konte van.’
En ik denk: ’As ik em eerst maor es weer thuus heb’.