Nee, ook ik heb de kerstboom nog niet staan, maar hij is in de maak. Gisteravond vierden wij als Passageleden onze eigen Kerstviering, ook zonder boom nog, maar intiem en sfeervol. Het programma was ongeveer als andere jaren. We hebben nu wel voor de tweede keer Pieter Flens als organist. Hij maakte er een feestje van. Het mooie van onze viering is dat er zoveel leden aan meedoen, zo beleef je het kerstgebeuren echt samen. Ida zong, begeleid door Pieter, het mooie ‘Go tell it on the Mountains’. Het refrein zongen we samen.Wat een prachtige stem heeft ze gehouden terwijl die van mij een octaaf gezakt is in de loop der jaren. En ik ben niet de enige, ontdekte ik.
Dit keer was er naast het Bijbelse Kerstverhaal geen gewoon verhaal met een kerstboodschap maar een verhaal dat in stukken verdeeld door verschillende dames werd voorgedragen. Het was de beleving van een viertal mensen die naar de stal van Bethlehem trokken en met hun eigen tekortkomingen in het reine kwamen door de aanblik van dit kind.
Bertha meldde dat de kniepertjes ook dit jaar een mooie opbrengst beloven. Ze zijn nog plat, want het oude jaar is uitgerold, heeft geen geheimen meer. Bij het nieuwe jaar kunnen hoort de opgerolde versie. Wat dat jaar zal brengen weten we nog niet.
We kunnen wel stellen dat dit succes te danken is aan de strakke organisatie van Bertha. En haar baksters natuurlijk .
Zo hadden we gisteravond als Passagedames een mooie afsluiting van ons jaar waarin veel gebeurd is in ieders leven. Als Passage beleefden we mooie avonden, een verrassingsmiddag, een fietstochtje dat eindigde bij Roelie en meer.
Op 9 januari worden we allemaal bij Coby verwacht voor de nieuwjaarsvisite.
