Een wonder….

‘Het is een wonder’, zeg ik als ik Wim ’s avonds naar boven zie gaan met de traplift. En ik zeg het opnieuw als iemand me vraagt naar onze nieuwe ervaringen: ’Het is een wonder!’ Wat geweldig dat we weer samen boven kunnen slapen. De spinnenkoppen waren vanaf december al bezig om onze bovenverdieping in bezit te nemen want ik kwam er ook nauwelijks meer.
Kun je nagaan wat een overbodige kleding we hebben. Onder mijn bed en in het halletje bij de voordeur hadden we de gangbare kleren gelegd en gehangen. Het gaat net als in de caravan. Dan draag je vooral de kleren die je lekker zitten en de rest kan later zo de kast weer in.
Nu is de boel boven weer schoon en dat hoop ik zo te houden.
Vandaag hebben we al twee keer de traplift geshowd. Rick en Gerhard kwamen en allebei moesten ze mij met dit wonder naar boven en beneden zien gaan. Helemaal boven als je het eerste stukje afdaalt is even een dingetje, net of je zo de diepte in gaat. Maar dan doe ik even de ogen dicht. Als ik het niet zie…. Is het er niet. Werkt wel in elk geval!
Nog even… en donderdag horen we meer over de plannen van orthopeed van Overvest. Zou het volgend jaar weer camping De Boomgaard kunnen worden?