Onze vrijheid… of moet ik zeggen leefruimte, is ons zeer lief.
Ik ben niet echt een fan van winkelen, maar als ik eenmaal in Emmen, ons dorp met stadsallures, loop, kan ik toch best een middag vol maken. Niet dat ik veel koop, maar lekker overal rondneuzen kan ik lang volhouden. En bij zulke gelegenheden moet ik Wim niet bij me hebben. Rondneuzen… daar houdt hij niet van, wel boodschappen doen met een doel. Elke week hebben we wel zo’n uitje. Wim wil overal mee naar binnen, behalve bij kledingzaken als ik gewoon even wil kijken…Miss Etam, Promiss, H en M…ja dat is rondneuzen. Dan staat hij lijdzaam- zo zie ik dat- te wachten tot ik klaar ben en dat ben ik dan al heel vlot. In het nieuwe stuk van de Weiert, dat helemaal overdekt is, is het wat aangenamer, voor ons allebei. Daar is nl een plek met bankjes. Daar zitten heel wat mannen te wachten tot hun vrouwen weer op komen dagen. Ook goed voor de sociale contacten. Wim ziet altijd bekenden. Dan vraag ik alleen maar:”Holvrieka, Shanty’s of Valerius?”
We eindigen vaak ergens op een terrasje of in een restaurant. De Kamer is een goeie. Daar krijg je bij je cappuccino een chocoladekuipje met een dotje slagroom. De Goede Luim is ook een prettige, want de entourage doet ook wat net als bij De Heren de Wit, maar verder is onze vaste plek bij Mickey. Daar kwam ik al toen ik in 1983 op huizenjacht was toen Wim bij Holvrieka Ido ging werken. Ik viel op dat moment in op een basisschool in Hengelo en had één vrije dag. De fiets ging mee en vanaf Holvrieka ging ik op pad. Eerst haalde ik een krant bij de, toen nog, Emmer Courant voor de advertenties, ploos die uit bij een kopje koffie en ging daarna bij makelaar Span verder kijken.
Toen Wim een tijdje terug in de lappenmand zat en begonnen wij ernstig te denken aan een andere woonplek, maar ja..waar….? We zijn heel Emmen toen rondgefietst, maar nergens zagen we ons wonen. Toen kwam Mark met de volgende tip. “Waarom gaan jullie niet iets totaal anders zoeken dan je nu hebt.. Zoek een leuk appartementje in het centrum. Kun je elke middag een terrasje pakken.”
Dat was even schrikken en leek ons toch te veel van het goeie. Wim is bovendien weer helemaal het heertje en voorlopig is onze vrijheid hier ons zeer lief!