En dan ben je alleen maar verwonderd over zoveel aandacht. Het was een dag voor ons tweeën zoals wij hadden gedacht. Geen kaarten, geen groot feest, nou ja… in etappes gaan we wel het een en ander doen. De stapel kaarten groeit nog steeds. Op Facebook, ja dat is wel een fenomeen, zijn er ontzettend veel felicitaties over ons heen gestort. Toen we dinsdag laat thuiskwamen stond er zelfs een voorjaarsbak van de ‘Timmertjes’, onze buren. ‘Hebben jullie dan buren?’, wordt vaak gevraagd. Ja, wij hebben buren, 400 m naar links en ook 400 m naar rechts. En … betere vind je nergens.
Hier staan we nog even naar de bloemen en de chocoladeverrassing te kijken. Ben en Niesje hadden een foto gevonden van ons 25 jarig huwelijk en bij A3 ingeleverd. Die maakte er een mooi chocoladeportret van. Te mooi om aan te beginnen. De boot is ook geweldig en doet me ineens denken aan de nog jonge Johan die me plaagde met mijn verkering met een zeeman. Hij zong dan telkens in het voorbijgaan: ‘Op de kade stond een juffrouw….’ en een regel verder het refrein: ‘Janus, Janus, pak me nog een keer en als je dat nou niet doet dan kan je het niet meer’. Ik kan je vertellen… de ondeugd zit er nog steeds in. Ik mag geen voorbeeld geven want telkens als hij iets vertelt of doet in mijn bijzijn komt er meteen achteraan: ‘En dat kump niet op de site heur’.
[i]A lot of spring feelings in the special surprises.The ship remembers us at the beginning when we met. Wim was an engeneer at the merchant marine. Also a special gift in chocolat, our picture from 25 years ago was used for it.[/i]