Vakantie 2009
Soms kan één woordje je ontroeren. Soms zo intens dat je even een traan niet kunt tegenhouden. Ken je dat?
Deze website bestaat nu iets meer dan vier jaar maar daarvoor had ik al wat uitgeprobeerd op het seniorennet. En dan ga je ook de sites van anderen bekijken. Toch wat nieuwsgierig… Er waren interessante blogjes bij met veel reiservaringen, leuke met grappige dingen, maar ook echte, recht uit het hart. Ik reageerde af en toe eens en kwam zo in contact met een gelijkgestemde.
Toen we een paar jaar terug op doorreis naar Normandie waren samen met Rick, stelde ik haar voor om ergens bij onze stop in België een kopje koffie samen te gaan drinken. Dat is gebeurd en hoe! We hebben een hele dag samen doorgebracht, niet alleen op dat terrasje, maar ook op de camping en naderhand met een museumbezoek en flensjes na. We wandelden door het dorpsbos en praatten met elkaar of we elkaar al jaren kenden. Rick vond het allemaal prima en genoot mee.
We hebben elkaar later, opnieuw tijdens een tripje, weer gezien en heeft ze ons haar Brugge getoond, het stadje waar ze zoveel goede herinneringen aan heeft. We zwierven van het ene terrasje naar het andere en intussen vertelde ze veel van de geschiedenis van Brugge, ook háár geschiedenis. Het was een prachtige dag. Nee we hebben elkaar nu al een hele tijd niet meer gezien maar hebben regelmatig mail- en zoals nu contact per post met de feestdagen.
Zonet kregen we haar kaart binnen met heel veel goede wensen, maar wat stond er op de adreskant? Hetty en Wim van der Kolk en… Rick.
[i]Sometimes one word can touch you. Sometimes so on the spur of the moment that a tear comes up. You know?
I’ve this website for about 4 years and before I had had a try out at the senior web. Then you have a look at other sites and discover nice and interesting ones. So I found one written right out of the heart. We started mailcontact and a few years ago on a vacation on our way to Normandy with Rick I suggested to have a nice coffee together in her neighbourhood. And so we met. It wasn’t just a coffee, we went into a museum, had a walk and had dinner. So we all enjoyed it.
Later on during another trip she showed us Brugge, the place to be and where she told a lot of the history, also her history. It was a beautiful day. No we haven’t met since, but just a mail now and then and like now a lovely card with good wishes, but what was on the front?
To Hetty and Wim van der Kolk and… Rick!
[/i]