Hier leek er nog weinig aan de hand.
Ook in de dierenwereld zit het niet altijd mee. De ooi die eergisteren haar lammeren kreeg lag wel erg lang in de stal en toen ze eindelijk overeind en naar buiten kwam bleek ze erge last van een voorpoot te hebben. Ze ging daardoor vaak alleen op haar achterpoten staan om de lammeren te laten drinken. Het bleek achteraf te lastig. Toen ik gisteren tussen de middag ging kijken vond ik de lammeren wat verzwakt en gaf beiden de fles. Dat leek even beter te gaan. Toen Rob aan het eind van de dag langs kwam om de ooi te behandelen zag die het al donker in. Hij probeerde het ene lam nog te laten drinken bij de moeder maar dat ging al niet goed meer. Dus weer een flesje. Dat werd verslikken, ook niet goed. ‘Het zal me niet verbazen als ze morgen allebei dood liggen’, dacht Rob. Ik kon dat niet geloven, maar hij had gelijk. Beide lammeren hadden het vannacht opgegeven. Ze liggen nu ondergedekt in de kruiwagen tot Rob ze straks meeneemt. Het kleine zwarte vondelingetje vindt het erg gezellig bij de moederloze ooi en ligt af en toe lekker tegen haar aan. Meer zal het niet worden want schapen nemen eigenlijk nooit vondelingetjes aan, maar misschien geeft het beiden een beetje troost.