Koeien op deze manier schilderen heeft ook wel wat. Ik vind het tenminste mooi!
Broer Henk is jarig! Gefeliciteerd! Zevenenvijftig is een mooie leeftijd toch…? En dan nog zo actief. Hij fietst de vierdaagse of het niets is. Anneke had liever nog de 60km gefietst. "Dan zee’j volle meer"! Nu hebben ze ook heel wat gezien . De rosse buurt in Deventer heeft nog nooit zoveel bezoekers langs zien fietsen als die ene dag.
Henk heeft een geweldige hobby en dat is fotografie. Nee niet zomaar foto’s maken… hoewel .. hij heeft vorig jaar prachtige foto’s gemaakt van Scott en de pups. Nee… actiefoto’s zijn zijn grootste liefhebberij. Wat Anneke met bloemen en planten heeft.. dat heeft Henk met het fotograferen van jachthonden tijdens de wedstrijd of wedstrijden zoals motorraces. Het is één en al actie. Wat ik ook heel erg waardeer zijn de close ups van de toeschouwers. Wie nieuwsgierig is geworden moet maar even www.fotojacht.nl aanklikken.
Vandaag was er een kunstmarkt in Vorden. Natuurlijk moesten we daar ook naar toe. Onderweg in de buurt van Kasteel Vorden zagen we al een paar kunstenaars die in één dag een natuurschilderij maakten dat om drie uur beoordeeld zou worden door een vakkundige jury. De kwaliteit van de kunst vond ik erg bijzonder. Ik viel als een blok voor een schilderij van Vietnamese mensen en ook voor de koeienschilderijen. Prachtig! Na een cappucino en een koffie Rotonde ontdekken we Ab op de plek waar Jan Werner een huis laat bouwen. Eén van de mooiste plekken aan de rand van Vorden. We zijn onderweg om via het Kerkhof naar Linde te fietsen. Zo vaak komen we er niet. We maken een rondje zoals gewoonlijk langs het graf van pa en mama en iets verderop dat van papa Hendrik Jan met ons broertje en opoe en opa. We werpen een schuin oogje op de graven van de twee omgekomen musici van Sursum Corda tijdens de begrafenis van Ome Gert Kornegoor en steeds wil Wim kijken naar die grote dennenboom waaronder het hele orkest zo getroffen werd. Behalve een paar zwarte strepen is er niets van de inslag te zien. We zuchten maar een keer en lopen verder. Wim mostert wat over al die dure grafstenen. “Daor he’j niks an”. Vader van der Kolk wilde dat niet, maar nu weten we niet eens meer bij welk stenen paaltje hij begraven ligt. Ik vind het wel een mooi idee om een plek te hebben om af en toe even heen te gaan. Niet omdat er zoveel te vinden zou zijn, maar om gewoon even stil te staan bij wat mensen voor je betekend hebben.
En nu… omkleden en….. hup naar Lochem.