Henry…de 3e van de vier broers van der Kolk, hier op oma’s feestje met Elianne en Paulijne.
"Er uit met dat ding"! We zijn bij de tandarts. De mondhygiëniste controleert de tanden en kiezen die ik nog heb. Op haar standaardvraag of ik nog klachten heb vertel ik over m’n dagelijkse worsteling om met de tandenborstel de ruimte tussen kies en tandvlees schoon te krijgen…. altijd bloeden en altijd ontstoken tandvlees. Wat heeft die ene kies al een ellende en geld gekost om hem te behouden..vullingen, zenuwbehandeling, verpeste vakantiedagen. Ik geef het op. Eruit met dat ding. Alles is nu weer schoon en we krijgen zelfs een heel pakket met tubetjes Paradontax tandpasta mee omdat wij daar fanatieke gebruikers van zijn.
Maar toch wordt er al een datum gepland om die lastpak voorgoed kwijt te raken en een aanpassing aan de prothese te krijgen. 21 mei gaat het gebeuren…. 2 afspraken. ’s Morgens "happen" en prothese inleveren. ’s Middags trekken en prothese er weer in. Ik hoop de 24e weer te kunnen lachen, want dan vieren onze toekomstige Canadezen Henry en Tonny dat ze 40 jaar getrouwd zijn.
We zijn op de fiets Wim en ik. Ik op mijn wonder op twee wielen en Wim denkt er over om ook zo’n ding aan te schaffen. Op de terugweg fietsen we langs onze nieuw ontdekte kennissen die midden in het dorp toch in een paradijsje in de vrije natuur wonen, Wim en Truus. Truus loopt achter zo’n verticuteermachine en is geloof ik blij dat ze even kan stoppen. We worden hartelijk ontvangen en drinken in de tuin een lekker kopje koffie en bespreken de veranderingen in hun en onze omgeving. Beiden zijn we nog niet aangesloten op de riolering, maar dat gaat dit jaar dus veranderen. Binnenkort horen we hier meer over. Als we naar huis fietsen rijdt Wim voorop en dat in hoog tempo. M’n snelheidsmeter wijst 25 km aan. Ik roep nog: "Je hebt aardig de sjas er in"! Hij roept terug: "Zo fiets ik altijd als ik alleen ben". Die hoeft dus voorlopig nog geen E -Bike