Hetty Site

Et nöst steet nog…

’t Vondelingetje is in haar eerste dagen al zo gewend aan Queeny en Storm dat ze vast nooit meer bang is voor een hond.

‘Zal ik et nöst maor weer afbrekken’, zei Wim toen het vondelingetje weer wat steviger op haar benen stond. Haar poot genas al gauw. Ze was intussen al een paar middagen bij de anderen in de wei geweest en dat ging helemaal goed. Nu loopt ze dag en nacht bij de anderen. Ze is de enige die de wei uitkomt als ik met de flesjes arriveer. De grote fleslammeren geef ik in de wei hun melk maar die kleine zwarte komt naar buiten en mag na de voeding ook even blijven. Terwijl de groten zich meteen omdraaien als ze de fles leeg hebben, blijft die kleine vondeling dicht bij me en zou de hele dag achter me aan blijven lopen als ik haar niet terug in de wei zou doen.
‘Och Wim… wacht maor efkes want d’r kan der zo weer ene kommen van een mooder met een slech uier’, antwoordde ik. Dat was vier dagen geleden. Ik begon het idee te krijgen dat zolang het nest in de keuken intact bleef er geen moederloze lammeren meer bij zullen komen. En zo gauw het nest opgeruimd is dat Rob er weer staat met een lam.
Maar zonet mailde Maurice, een mede herder van Rob, dat hij een drieling Drentjes heeft waar het niet goed mee gaat en… of ik er eentje aan de fles zou willen hebben. Tja… jullie kennen me al een beetje. ‘Breng hem maar, ik ben er klaar voor’, mailde ik terug. Nu ben ik dus in blijde afwachting…

Ach…., de natuur besliste anders. Jammer voor het lam en voor mij…